Je liefste man, papa en vriend verliezen. Het is natuurlijk hartstikke verdrietig. Maar als je zoveel van elkaar houdt en het leven samen was zo fijn, dan wordt er bij het afscheid meer gelachen dan gehuild.
Drie keer was ik er de afgelopen weken bij met camera en pen. En met een open hart. Want wat heb ik genoten van deze levenslustige mensen.
Van de heerlijke chaos als alles er tegelijkertijd mag zijn. Een zee van bloemen, cadeautjes en kaarten. Een knots van een puzzle die papa met zijn kinderen legt als apotheose van een prachtig leven dat eindigt door een oneerlijke ziekte. Er werd gespeeld en gedanst, en alle verjaardagen van het jaar werden op één dag gevierd.
Het was een feest om foto’s te maken en ze geprint in een mooi doosje bij dit gezin te brengen, zodat papa er ook nog van genieten kon.
Tien dagen later was ik er weer. Bert was overleden. Hij lag er zo mooi bij in zijn dirigentenpak. Met zijn glimmende hoorn naast zijn bed en de baton in zijn handen; als een opmaat voor zijn laatste optreden.
Zijn kinderen hadden hem zijn helblauwe happy socks aangetrokken: “I LOVE DADDY”. Ik verwerkte de foto’s van hun laatste uren samen in een filmpje en zette er hun gedachten en uitspraken bij. Bij de sokkenfoto schreef ik: “Nee jongens, niet mijn happy socks!!!”
Een paar dagen geleden was dan echt Bert’s laatste optreden. Hij was erbij, in een lichte kist die zijn lieven versierden met kleurige teksten en woorden terwijl de gasten binnendruppelden. Met zijn kinderen die dansten op kousenvoeten, met prachtige koperklanken en liedjes van vroeger die iedereen kon meezingen en met Bert’s levensverhaal in woord en beeld verteld.
Tot slot droegen 6 draagsters Bert op sterke schouders naar zijn plekje in de sneeuw. En nee, dat was geen gemakkelijk moment zag ik door mijn lens. De schitterende sneeuw prikte de tranen uit mijn ogen. Toen ik als laatste een buiging door de sneeuw maakte en dichtbij Bert mijn allerlaatste foto maakte, drupten mijn tranen in de kristallen sneeuw op zijn kist.
Als je elkaar toch zó kunt vasthouden. Als het afscheid toch zo eenvoudig en de liefde toch zo groot is. Dan is sterven niet hetzelfde als verdwijnen. Dan is liefde sterker dan de dood. Te vatten in een kristalheldere zekerheid: jij bent en blijft bij ons.
